سال های نخستین دهۀ 1360 شمسی، سال های آغازین تشکیل حکومت جمهوری اسلامی به رهبری بنیانگذار فقید این نظام، حضرت امام خمینی( ره  ) بود. با وجود تأسیس و تشکیل این نظام منحصر به فرد که از سویی ریشه در تعالیم حیات بخش اسلام و از سوی دیگر متکی به آراء مردم بود، در بعد نظری هنوز سؤالات بسیاری در محافل حوزوی و دانشگاهی وجود داشت. آیت الله بهشتی به عنوان یکی از شاگردان دروس خارج فقه و اصول حضرت امام در دوران قبل از معظم له به عراق، و در دورۀ اول نمایندگی مجلس از شهرستان فسا، تصمیم به معرفی مبانی فکری قرآن در باب حکومت اسلامی می گیرد و کتاب حکومت در قرآن را به رشتۀ تحریر در می آورد.  در این کتاب، موضوعاتی همچون: حکومت الهی و حکومت جاهلی، پایگاه مردمی حکومت، حکومت ایدآل برای جامعۀ ایدآل، حکومت عقل و عقلا، حاکمیت و اطاعت در نظام اجتماعی اسلام، حکومت در عصر غیبت کبری، انواع ولاء، نظر قرآن در بارۀ عصر غیبت، و زعامت فقیه جامع الشرایط با شیوه ای اجتهادی و تخصصی به بحث و بررسی گذاشته شده است.