این مجلد که به شرح حکمت های 222 تا 358 نهج البلاغه اختصاص یافته، شامل یک پیشگفتار 5 صفحه ای و شرح حکمت های نام برده در 600 صفحه است. حضرت استاد مد ظله العالی در قسمتی از پیشگفتار چنین می نویسند:« حقیقت این است که شیفتگان آن امام همام و تشنگان معارف آن برگزیدۀ ملک علّام در میان پیروان مذاهب اسلامی و تابعان  ادیان آسمانی کم نبوده و نیستند.

جرج جرداق مسیحی، حضرتش را صوت العدالة الانسانیة نام داد. در دیداری که بنده و جمعی از فرهیختگان با سران کلیسای کلیسای ارتدوکس در مسکو داشتیم، گفتم: امام اول ما مردم را سه گروه کرده: عالم ربانی، متعلمی که در راه نجات می کوشد، و کسانی که مگس وار در مسیر هر باد حرکت می کنند و از خود اراده ای ندارند. سپس گفتم: امیدوارم که ما و شما یا از گروه اول باشیم یا از گروه دوم، ولی از گروه سوم نباشیم!

هنگامی که نوبت سخن به اسقف رسید، بدون اینکه به سایر گفته ها توجه کند، شیفتگی خود را به کلام مولا نشان داد و گفت: عجب مطلبی از قول امام علی(ع) برای ما نقل کردید!

ابن ابی الحدید که شارح نهج البلاغه است به محضر مولا عرض می کند: ما به خاطر تو همۀ شیعه ها را دوست می دارم. همچنین می گوید: اگر چه معتزله در مسئلۀ تفضیل اختلاف کرده و بعضا متوقف شده اند، ولی ما معتقدیم امام علی(ع) افضل است و درکتب کلامی خود، معنای افضلیت را بیان کرده و گفته ایم که هم از نظر صواب و ثواب و هم از نظر دانش و اوصاف پسندیدۀ اخلاقی از همۀ صحابه برتر است. قطعا اگر جرج جرداق ها و ابن ابی الحدید ها از معرفتی فزون تر برخوردار بودند، از شعاع وجود او و از معارف بی حد و حدودش بهرۀ بیشتری می بردند.

چشم آن داریم که غنای بی منتهای فاعل، قصور بی انتهای قابل را جبران فرماید و در مسیری که با امید به کراماتش گام نهاده، رهایش ننماید.