جلد سوم، حاوی شرحی جامع و کاربردی بر نامۀ 31  نهج البلاغه است که شارح کتاب، آن را «منشور تربیت علوی» نام نهاده اند. این مجلد نیز شامل یک پیشگفتار و شرح موضوع بندی شده و ساختارمند نامه است. در قسمتی از پیشگفتارـ که مهر ماه 1389 نگارش یافته ـ  چنین آمده است: «نگارنده در برابر اندیشه های بلند علوی همواره احساس عجز می کند و اگر نبود تأییدات مقام اعظم ولایت، و عنایات صاحب اورنگ امامت، همین اندازه هم ـ که چون قطره ای است از دریای بی کران دانش باب مدینۀ علم پیامبر اعظم(ص) ـ ممکن نبود.

پدران و مادران واقعی و مربیانی که به آیندۀ نسل نو خاسته چشم دوخته اند، و فرزندانی که می خواهند تحقق بخش آرمان های اسلاف صالح خود باشند، از مطالعۀ متن و شرح نامۀ 31 بی نیاز نیستند؛ چرا که بارها در لا به لای کتاب تذکر داده ایم که نامۀ 31 را باید به عنوان وصیت یک پدر نوعی به یک فرزند نوعی مطالعه کنیم، نه به عنوان وصیت یک پدر شخصی به یک فرزند شخصی؛ چرا که در صورت اول، فایدۀ آن، نوعی و عمومی است، و وصیتی است ماندگار برای همۀ قرون و اعصار و امصار، و همواره به زبان روز با همگان، به ویژه دو نسلی که یکی جای گزین دیگری می شود، سخن می گوید؛ حال آن که در صورت دوم، باید با نگاه تاریخی و به عنوان چیزی که نزدیک چهارده قرن از تاریخ آن می گذرد و ارتباطی با دیگران ندارد نگریسته شود. قطعا مخاطب نامه همۀ نونهالان امت، بلکه نوخاستگان بشریت است. تو گویی برنامه ای تربیتی است برای همۀ مربیان و متربیان در همۀ روزگاران.»

نامۀ 31 نیز بعد از ترجمه و بیان شأن نزول، بر اساس محورها و موضوع های مندرج در نامه به بخش های مختلف و متنوعی تقسیم شده است؛ محورها و موضوع هایی مانند: از پدری سالخورده به فرزندی جوان، فرزند، تمام هستی پدر، سفارش به تقوا و یاد خدا، اسباب حیات و نورانیت دل، با کاروان گذشتگان، چهار دستور سرنوشت ساز، امر به معروف و نهی از منکر، دین شناسی و شکیبایی، پناهگاه محکم، بهترین سخن و بدترین علم، قلب پاک جوان، پدری مهربان  و کوله باری از علم  و تجربه، ادب آموزی و تعلیم قرآن و احکام، شبه زدایی و پاسداری از عقیده، محبوب ترین فراز وصیت امام علی، دنباله روی سلف صالح یا تحقیق و اجتهاد، اخلاص و اغتنام فرصت...