در آن جا در درس تاریخ فلسفۀ دکتر هومن شرکت کردم. انصافا استاد خوبی بود، دو جلد کتاب هم دارد. روش ایشان هم روش خوبی بود، صبح های پنجشنبه، دو ساعت این درس را می گفت و اول، درس را خوب تقریر می کرد، بعد آن متنی را که از خارج تدریس کرده بود می داد به یکی از دانشجویان می گفت: بخوان؛ اکثریت کلاس هم ادبیاتی بودند، از الهیات سه چهارنفر بیشتر نبودیم. به هرکه این کتاب را می داد بخواند خراب می کرد، نمی توانست! یک روز  کتاب را به من داد و گفت: شما بخوانید. من یکی دو صفحه برایش خواندم، دیدم دکتر هومن به وجد آمد و گفت: من هنوز در هیچ کلاسی، هیچ کس، هیچ جا ندیدم عبارات کتاب را این جور بخواند که شما خواندید! همان کتاب را هم به من هدیه کرد. بعدا من با ایشان نامه نوشتم که جلد اول را دادید، لطف کنید جلد دوم را هم مرحمت کنید. ایشان هم فرستاد.  بعد هم گویا  پیش دکتر آریان پور خیلی از من تعریف کرده بود. یک روز آریان پور گفت: چه کار کردی کــــــه  دکتر هومن این قدر تعریف می کند؟ گفتم: هیچ، فقط برایش قدری عبارت خواندم!