در این کتاب با روش تفسیر روایی  ـ عرفانی، آیات کریمۀ سورۀ نور تفسیر گردیده است. نویسنده از تفسیر اول با عنوان « بهرۀ اول » و از تفسیر دوم با عنوان « بهرۀ دوم» نام برده است. در بهرۀ اول کوشیده است در پرتو آیات سورۀ نور و روایات منقول از مقامات عصمت و طهارت، نکات و مطالب لازم را بیان کند. در بهرۀ اول این تفسیر گرایش خاصی وجود ندارد، بلکه سعی شده آن چه از ظاهر آیه استنباط می شود در معرض مطالعه و ملاحظۀ خوانندگاه قرار گیرد. ولی در بهرۀ دوم با الهام از آیه یا آیه های مورد بحث و با الهام از روایات کوشیده است خواننده را در حد امکان از سطح ظاهر به باطن سوق دهد، بدون این که به تأویلات بارد روی آورد و سخنی بگوید که با ظاهر آیه ناسازگار باشد. زیرا به شهادت روایات، قرآن دارای ظاهر و باطن است  ولی ظاهر و باطن و بطون متعددی که در جانب باطن وجود دارد متعارض نیستند.   نویسنده در صفحۀ بیست کتاب می گوید: « بی شک قرآن دریایی پهناور و اقیانوسی ناپیدا کرانه است و به همین جهت است که تفسیرش پایان ناپذیر و تحقیقش تمام نشدنی است...و این همه به خاطر این است که قرآن دارای ظاهر و باطن و هر بطنی دارای بطنی است و آن بطن نیز دارای بطنی دیگر و همین طور.